طراحی نماهای مدرن و کلاسیک هرکدام دارای ویژگی‌ها و اصول خاص خود هستند که به سبک و زیبایی ساختمان‌ها هویت می‌بخشند.

نماهای مدرن با تمرکز بر سادگی، خطوط تمیز و استفاده از مصالح نوین مانند شیشه، بتن و فلز طراحی می‌شوند. این سبک اغلب به مینیمالیسم و کاهش تزئینات تأکید دارد و از ترکیب فرم‌های هندسی ساده بهره می‌برد. در نماهای مدرن، بازی با نور و سایه از طریق پنجره‌های بزرگ، نورگیرها و ترکیب بافت‌های متنوع مورد توجه است. مصالحی مانند شیشه‌های پانوراما و فلزات نمایان می‌توانند ساختمان را به محیط اطراف پیوند دهند و به خلق نمایی جذاب و پویا کمک کنند. همچنین، در این نوع طراحی، بهره‌وری انرژی و پایداری از طریق استفاده از مصالح بازیافتی و تکنولوژی‌های هوشمند به‌شدت اهمیت دارد.

نماهای کلاسیک ریشه در معماری تاریخی دارند و بر جزئیات و تزئینات غنی تأکید می‌کنند. این نماها معمولاً از ستون‌ها، گچ‌بری‌های ظریف، قوس‌ها، و المان‌های متقارن بهره می‌گیرند. استفاده از مصالحی مانند سنگ، آجر و چوب در نماهای کلاسیک رایج است و به ساختمان‌ها ظاهری باشکوه و اصیل می‌بخشد. نماهای کلاسیک به‌ویژه در ساختمان‌های حکومتی، فرهنگی و مسکونی لوکس دیده می‌شوند و با الهام از دوره‌های تاریخی مانند رنسانس، باروک و نئوکلاسیک طراحی می‌شوند.

در نهایت، هر دو سبک مدرن و کلاسیک با توجه به سلیقه و نیاز پروژه می‌توانند نقش مهمی در شکل‌دهی به هویت و زیبایی‌شناختی ساختمان ایفا کنند.